ÜÇ SEFİL İHTİYAR, ÖLÜM VE ASIL ÇİRKİNLİK

üç sefil ihtiyar konuşuyordu,
minibüsün ön tarafında
biri sessiz
diğerleri bağırarak;
"sen neden kullanıyorsun ki o ilaçları?
sayılı günlerin,
acı içinde öleceksin bizden önce,
bırakmadığın sigara yüzünden..."
içlerinden en düşükünüydü sessiz olup da
sigara içeni,
en kırışığı, pörsümüşü,
fersiz gözleri çukuruna kaçmış olanı
kirlisi,
ölüme yakın olanı...
güzel olan ne peki?
diye düşündüm,
gürültüyle savrulan
sıcak asfaltta korna sesleriyle boğuşan
minibüsün içinde;
dişlerini sıkarak yaşamak mı?
konuşmak ihtiyacı asla bitmeyen insanların,
senin seçmediğin akrabalar, komşular
kaldırımdaki, trafikteki ve gözünün önündeki
insanlarla birlikte yaşamaya katlanmak mı?
zorunda olmak mı
güzel olan gerçekten?
asıl çirkin olandır insan
tüm bunlara dayanmak
içleri kokuşmuş
hırs ve bencillikle boğulan
temelinde kötü ve zararlı olan
insanlığa dayanmaktır çirkinlik.
indim minibüsten,
ölmek üzere olan o sessiz ihtiyarı
ve ciğerlerimdeki nikotin izlerini
eskisinden daha çok severek.