GELİŞİGÜZEL VE KAHREDİCİ BİR YALNIZLIK

-
Deli örümcekler gibi yalnızlığa vurgun
Turgut Uyar



ekşimiş süt kıvamında içiyoruz hüznü
çırılçıplak korkunçlukta
gözlerinden tanıyoruz umutsuzluğu biz artık
biraz da karın boşluğumuza yayılan o şekerli sızıdan
anadoluda kaybolmuş bir mezar, umut
pazarda satılan bir deste maydonoz da
zıt kutuplarız boş teneke kutuları gevezeliğinde, sevincin
keder, dümdüz bir duvara asılmış salıncak tutarsızlığında ve işlevsizliğinde

dün yitiminden kalan bira şişeleri yerlerde
bomboşluk çay bardakları masanın üzerinde
hem okunmuş hem eski gazeteler üst üste bir köşede
yüzü buruşturulmuş peçeteler
son okunduğu yerde unutulmuş simsiyah şiir kitapları
içindeki devreleri görünen kırık bir televizyon kumandası
hayata dönme olasılığı kalmamış bir demet gül
birlikte yaşadığım esmer hamamböceği
birbirini seven bir çift çorap
gömme dolaba bir adam gibi asılmış mavi bir bornoz
solgun odaya sünepe gibi uzanmış bir yatak en zavallısından
-yalnız, mor nevresimlerinin tezatlığında-
masturbasyon kokulu odamda
gelişigüzel ve kahredici bir yalnızlığı paylaşıyorlar şimdi

zaman gece yarısını çoktan geçmiş gitmiş
artık florasandan gelen sesin borazanlaştığı saatler yani
ölümü düşünüyorum
çıplak kablolardan geçen elektiriği düşünüyorum
sylvia plath'ın aklından son geçenleri düşünüyorum
kadın tenine rengini veren pigmentleri düşünüyorum
allahı sevip sayan insanları düşünüyorum
elleri ayakları upuzun bir turgut uyar dizesi içime çörekleniyor yine:
"Şu denizin uğultusu olmasa
Unuttuğum pek çok şey olacak
Bu saçlarıma üzülüyorum
Bazı günler oluyor yetmiyor yaşamama"

ikiyüzlü duvar saati
güvenilmez tavan vantilatörü
bırakmış işlerini
koyu bir sohbete dalmış bağırıyorlar
beynimin içindeki intihar militanlarını hipnotize ettiklerinden habersiz
mozambik ordusunun resmi üniformasının rengini kuşanmış bedenim:
kıpkırmızı
kan, yüzüme kuşandığım hüzün
üşüyorum!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ekosoykırım sürerken

-
Resim
“Sanayi toplumunu yıkmaya harcanmayan her saniye,kendimizle birlikte tüm canlıların yok edilmesine göz yummak demektir.”  Craig “Critter” Marshall Doğanın tahakkümünde yeni yöntemler bulmakta, gizli açık talanı desteklemekte insanoğlu çok yaratıcı. Uygarlık dünden yarına katliamlarının hızını artırıyor. Daha iyi günlerin bizi beklediğine dair “ilerleme” miti bir parodiye çoktan dönüştü. Kanserli bir toplum yaratan fabrikaların, şirketlerin ve ağa babaları devletin ağzıyla kirlettiği geri dönüşüm, çözünebilir ve yeşil kelimelerine hâlâ gerçekten inanan var mı bilmiyorum poşet dağlarıyla çevrilmiş uygar yaşantımızda. İnsanlar modernizmin uygar yaşantısı için nehirleri duvarlarla ördü, ormandaki ağaçları baltaladı, bataklıkları içindeki kurbağalarla birlikte öldürdü ve milyarlarca hayvanı katletmeye devam ediyor. Devlet ve medyanın kullandığı dil ve reklamlar artık doğal hayat yalanının üzerini kapatamıyor. Bir fabrikanın, bir barajın, enerji nakil hatlarının, yolların, köprüle
Devamı

Öldürülen kadınlar, geleceğimiz ve isyan

-
Resim
Yeni sömürgecilik anlayışı dünyaya hakimken, duyguların bile mekanikleştiği atmosferde sıcak ve sevgi dolu şeyler yazmak ne zor. Hele ki kutsi gün üretmede eşi benzeri olmayan yaratıcılıktaki üretici insan uygarlığı heyecanla bir sevgililer gününü daha yaşıyorken. O sevgililer günü ki; genç bir kadın tecavüze uğrayıp, öldürülüp, bedeni yakılarak yok edilmeye çalışıldığının ortaya çıktığı güne denk geliyor. Sevgi, aşk, bağlılık, dostluk ve adanma gibi insanı yüceltmesi gereken duyguların kırmızının binbir türlü tonuna bulanmış satılık eşyalarla içinin boşaltıldığı ve alçaltıldığı bir günde bir kadın daha öldürülüyor. İçine düştüğümüz sığ ve birbirinin benzeri arzuların bedeli 14 Şubat’a özel bir renkte Özgecan’ın bedeniyle kanıyor. İktidarın artan ve giderek popülerleşen-yaygınlaşan bağnazlığı seri kadın cinayetlerini tetikliyor. Kadın cinayetlerini araştıran bir sosyoloğun “çok fazla acı var” diyerek intihar ettiği milliyetçi, muhafazakar, dindar ve erkek bir toplumu besleyen en hayat
Devamı

YAŞAM ANARŞİDİR

-
Resim
Alışveriş yapmak eğlence ya da oyun değildir. Sen gereksizce tüketip satın aldıkça etrafına fakirliğin ve yoksulluğun duvarlarını örersin. Dolabında çoğalan eşyalar, eşitsizliği ve umutsuzluğu besler. Dolaşmak ve zaman harcamak için aklına gelen ilk yer AVM ise çoktan reklam dünyasının ışıltılı bir kofluğunun sadık bir tebaası haline gelmişsin demektir. Basit ve sade bir yaşam doğal hayatlarımıza dönmenin en kestirme yoludur. Güvenlik, emeği ve dünyayı sömüren sermaye sahibinin dayattığı ayrıştırıcı bir paranoyadır.  Jiletli teller, kalın duvarlar, kameralar, alarmlar, polisler ve bekçiler senden çaldıklarını yine senden korumaya çalıştıkları birer güvensizlik aygıtlarıdır. Biriktirdikleri her şeyin başkalarının yaşamını harcadığının bilinciyle yükselttikleri duvarlar korkularının tuğlalarından örülmüştür. Kapıların ve kilitlerin seni sistemin kaybedenlerinden biri olmaktan kurtaramadığı geleceğe yakınlaştırdığını anla artık. Okulda öğretilen ilk şey sıraya girmen ve oturmandır. N
Devamı