Uzayan nehir

-
şehirden kaçar gibi uzuyor kuyruğu nehrin
azalıyor suyu sonuna doğru
birer birer eksilen
İstanbullu beyefendiler gibi

ilk fırsatta vazgeçtiklerimiz yüzüyor suyun üzerinde
görmezden geldiğimiz vicdanımız mesela
ağlayamadıklarımız
güldüremediklerimiz
doyuramadıklarımız
açlığımız da yüzüyor nehirde
kılı kırk yaran sevişmeler gibi
uzuyor kuyruğu nehrin

bir tek güneş farkımda
konuşmadan kızıyor
el veriyor kavrukluğuma
uzuyor nehir bir örümcek gibi şehirden
uzaklaştıkça alıyor ellerini ayaklarını kederden
portakal ağaçları ve limonlar
etrafında hurmalarla birlikte yürüyor nehir
denize doğru
kulağımızda Brecht
dilimizde susuzluk nehir boyu hüzünler üzerinden
gizemler içinden
uzuyor nehrin kuyruğu şehirden uzaklaştıkça

su yerine şimdi
yitik sevişmeler akıyor nehirden
can çekişen hazlar uluyor
tunça boyanmış regller boyunca
çatısız bağ evlerinde
kasık tarikatından sakallı ibne müridler
sızmış kalmış öylece
sevişme yorgunu sırtlarının üzerinde

kendine akıyor nehir artık
kendi yatağında vazgeçişler boyunca
şehirden kaçar gibi akıyor hâlâ
uzuyor kuyruğu
su yerine pişmanlık akıyor, kaybolan tarçınlı şefkat akıyor, kumpas, sıradanlık, basitlik, mülteci evlilikler, sümenaltı aşklar, kişiliksiz hayaller, renksiz betebe misali sevişmeler, ertelenen intiharlar, karanlık dostluklar, hiç aramamalar, terketmeler, ihanetler, hep benler, nezaketsizlikler, son öpüşler de akıp gidiyor
yok olmak istediği bir deltaya doğru
görüyorum gidiyorlar

sağda bir yerde duruyorum
uzayıp giden zamanda bir nokta gibi
toprak kokuları arasında orada
umutsuz ama çok mutlu kadınlar
simetrik bir şekilde çalışıyor
ellerinde buğday çuvalı
sırtlarında çocukları
işte onlar tarla kuşları
bir şiirin parçası gibi değil
alınlarındaki terin
rahimlerindeki ikircikli zevkin
başat zulmu gibi çalışıyorlar

sonunda kayboluyor nehir gözden
bir bilinmezliğe doğru
sahipsiz mezarlıkları
töhmet altında bırakıp gidiyor yılan gibi kıvrılarak
mezarlar içinde bahçeleri terkederek

katilinden kurtulma güdüsüyle
kopan bir kuyruğun
can havliyle çırpınıyor
yaşama sevinci
çoktan öldüğünden
habersiz

fazıl tar

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ekosoykırım sürerken

-
Resim
“Sanayi toplumunu yıkmaya harcanmayan her saniye,kendimizle birlikte tüm canlıların yok edilmesine göz yummak demektir.”  Craig “Critter” Marshall Doğanın tahakkümünde yeni yöntemler bulmakta, gizli açık talanı desteklemekte insanoğlu çok yaratıcı. Uygarlık dünden yarına katliamlarının hızını artırıyor. Daha iyi günlerin bizi beklediğine dair “ilerleme” miti bir parodiye çoktan dönüştü. Kanserli bir toplum yaratan fabrikaların, şirketlerin ve ağa babaları devletin ağzıyla kirlettiği geri dönüşüm, çözünebilir ve yeşil kelimelerine hâlâ gerçekten inanan var mı bilmiyorum poşet dağlarıyla çevrilmiş uygar yaşantımızda. İnsanlar modernizmin uygar yaşantısı için nehirleri duvarlarla ördü, ormandaki ağaçları baltaladı, bataklıkları içindeki kurbağalarla birlikte öldürdü ve milyarlarca hayvanı katletmeye devam ediyor. Devlet ve medyanın kullandığı dil ve reklamlar artık doğal hayat yalanının üzerini kapatamıyor. Bir fabrikanın, bir barajın, enerji nakil hatlarının, yolların, köprüle
Devamı

Öldürülen kadınlar, geleceğimiz ve isyan

-
Resim
Yeni sömürgecilik anlayışı dünyaya hakimken, duyguların bile mekanikleştiği atmosferde sıcak ve sevgi dolu şeyler yazmak ne zor. Hele ki kutsi gün üretmede eşi benzeri olmayan yaratıcılıktaki üretici insan uygarlığı heyecanla bir sevgililer gününü daha yaşıyorken. O sevgililer günü ki; genç bir kadın tecavüze uğrayıp, öldürülüp, bedeni yakılarak yok edilmeye çalışıldığının ortaya çıktığı güne denk geliyor. Sevgi, aşk, bağlılık, dostluk ve adanma gibi insanı yüceltmesi gereken duyguların kırmızının binbir türlü tonuna bulanmış satılık eşyalarla içinin boşaltıldığı ve alçaltıldığı bir günde bir kadın daha öldürülüyor. İçine düştüğümüz sığ ve birbirinin benzeri arzuların bedeli 14 Şubat’a özel bir renkte Özgecan’ın bedeniyle kanıyor. İktidarın artan ve giderek popülerleşen-yaygınlaşan bağnazlığı seri kadın cinayetlerini tetikliyor. Kadın cinayetlerini araştıran bir sosyoloğun “çok fazla acı var” diyerek intihar ettiği milliyetçi, muhafazakar, dindar ve erkek bir toplumu besleyen en hayat
Devamı

YAŞAM ANARŞİDİR

-
Resim
Alışveriş yapmak eğlence ya da oyun değildir. Sen gereksizce tüketip satın aldıkça etrafına fakirliğin ve yoksulluğun duvarlarını örersin. Dolabında çoğalan eşyalar, eşitsizliği ve umutsuzluğu besler. Dolaşmak ve zaman harcamak için aklına gelen ilk yer AVM ise çoktan reklam dünyasının ışıltılı bir kofluğunun sadık bir tebaası haline gelmişsin demektir. Basit ve sade bir yaşam doğal hayatlarımıza dönmenin en kestirme yoludur. Güvenlik, emeği ve dünyayı sömüren sermaye sahibinin dayattığı ayrıştırıcı bir paranoyadır.  Jiletli teller, kalın duvarlar, kameralar, alarmlar, polisler ve bekçiler senden çaldıklarını yine senden korumaya çalıştıkları birer güvensizlik aygıtlarıdır. Biriktirdikleri her şeyin başkalarının yaşamını harcadığının bilinciyle yükselttikleri duvarlar korkularının tuğlalarından örülmüştür. Kapıların ve kilitlerin seni sistemin kaybedenlerinden biri olmaktan kurtaramadığı geleceğe yakınlaştırdığını anla artık. Okulda öğretilen ilk şey sıraya girmen ve oturmandır. N
Devamı