Otofajistleşen ruhumun ilacı

Her yer karanlık
ışıksız,
gözlerim nafile bir arayışın küçük umut kıvılcımları ile
dansediyor mutsuz zamanlarda,
ışık yok,
korku kol geziyor,
endişelerim ve tasalarım eşlik ediyor kabuslarıma sadece,
beni içine çekiyor zor zamanlarda,
otofajistleşen ruhum
beni içine alıyor;
boğuyor,
sıkıyor,
tüketiyor,
sınırlıyor,
köpekleştiriyor,
canımı yakıyor,
yaşamsızlaştırıyor,
düşsüzleştiriyor,
imkansızlaştırıyor,
aynalara bakmak nafile,
gözlerim yok,
iflah olmaz bir nefretle zehirliyorum kendimi,
tüm çabalarım boşuna,
Ancak seninle kendimi sevebilirim biliyorum,
sadece sana bakınca ben olurum
aynadaki yüzüm bana inanmaz çünkü;
tek bir ilacım var;
o da sensin ay tanrıçam,
güzelliğin, aklın ve memelerin...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ekosoykırım sürerken

Öldürülen kadınlar, geleceğimiz ve isyan

YAŞAM ANARŞİDİR