ÖFKELİ DENİZİN AÇIKLARINDAN DEMİR ALDIM DA YANAŞTIM LİMANINA USULCA

-
sevgilim
hatırlıyor musun
o erken
ve ıslak
maskeli geceyi
deniz bizi
pencereden izliyordu
çıplak bedenlerimizle yaktığımız ateşi görüp
sanki kıskançlık nöbetleri geçirerek
kabartıyordu dalgalarının kırbaç seslerini
borana tutulmuş denizin sesini
gergin derilerimizle bastırıyorduk hani

kentin büyük bir çoğunluğu söylenenin aksine sürekli tedirgin ve mutsuzdu belki ama, biz yine de üst üste sevişiyorduk geçmiş bomboş yıllarımın ardına yatırdığım karbon kâğıdı pişmanlıklara inat ve bembeyaz bir intikam sessizliğindeki kırmızı hırslara bürünerek... başım süt liman bacaklarının arasından başlayarak temize çekiyordu tutarsızlıklarını, vazgeçişlerini, geleceğini... ya sen; yok edilmiş bir medeniyetin Âni'den çıkagelip asice akan suyu gibi isyan ederek istemsizce titriyordun sarsılarak...

yağmur pencere camlarının dışındaydı
o erken ve ıslak
maskeli gece başladığında
güneş doğarken
ıhlamur kokulu terlerimizdendi
pencere camlarının içindeki buğu


fazıl tar

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Öldürülen kadınlar, geleceğimiz ve isyan

-
Resim
Yeni sömürgecilik anlayışı dünyaya hakimken, duyguların bile mekanikleştiği atmosferde sıcak ve sevgi dolu şeyler yazmak ne zor. Hele ki kutsi gün üretmede eşi benzeri olmayan yaratıcılıktaki üretici insan uygarlığı heyecanla bir sevgililer gününü daha yaşıyorken. O sevgililer günü ki; genç bir kadın tecavüze uğrayıp, öldürülüp, bedeni yakılarak yok edilmeye çalışıldığının ortaya çıktığı güne denk geliyor. Sevgi, aşk, bağlılık, dostluk ve adanma gibi insanı yüceltmesi gereken duyguların kırmızının binbir türlü tonuna bulanmış satılık eşyalarla içinin boşaltıldığı ve alçaltıldığı bir günde bir kadın daha öldürülüyor. İçine düştüğümüz sığ ve birbirinin benzeri arzuların bedeli 14 Şubat’a özel bir renkte Özgecan’ın bedeniyle kanıyor. İktidarın artan ve giderek popülerleşen-yaygınlaşan bağnazlığı seri kadın cinayetlerini tetikliyor. Kadın cinayetlerini araştıran bir sosyoloğun “çok fazla acı var” diyerek intihar ettiği milliyetçi, muhafazakar, dindar ve erkek bir toplumu besleyen en hayat...
Devamı

Ekosoykırım sürerken

-
Resim
“Sanayi toplumunu yıkmaya harcanmayan her saniye,kendimizle birlikte tüm canlıların yok edilmesine göz yummak demektir.”  Craig “Critter” Marshall Doğanın tahakkümünde yeni yöntemler bulmakta, gizli açık talanı desteklemekte insanoğlu çok yaratıcı. Uygarlık dünden yarına katliamlarının hızını artırıyor. Daha iyi günlerin bizi beklediğine dair “ilerleme” miti bir parodiye çoktan dönüştü. Kanserli bir toplum yaratan fabrikaların, şirketlerin ve ağa babaları devletin ağzıyla kirlettiği geri dönüşüm, çözünebilir ve yeşil kelimelerine hâlâ gerçekten inanan var mı bilmiyorum poşet dağlarıyla çevrilmiş uygar yaşantımızda. İnsanlar modernizmin uygar yaşantısı için nehirleri duvarlarla ördü, ormandaki ağaçları baltaladı, bataklıkları içindeki kurbağalarla birlikte öldürdü ve milyarlarca hayvanı katletmeye devam ediyor. Devlet ve medyanın kullandığı dil ve reklamlar artık doğal hayat yalanının üzerini kapatamıyor. Bir fabrikanın, bir barajın, enerji nakil hatlarının, yolların, köp...
Devamı

Melankoli isyancıdır

-
Resim
Olağanüstü yaşamlarımız yok. Normalin, sıradanlığın tuzağına çoktan beri düşmüşüz. Anlayıştan uzak, birbirinden kopmuş ve her geçen gün biraz daha şeyleşen değersizleşen yaşamlarımıza inancımızı ve umudumuzu yitirdik. Gözlerimiz yaşararak, tüylerimiz dikenleşerek sarılmıyoruz artık birbirimize.  Yakınlarda bir yerlerde bize dair olup bitenlere yüreğimizi çoktan kapattık. Teşekkür etmek, takdir etmek, özür dilemek, empati kurmak, anlamaya çalışmak hayatlarımızdan çıkmış. Sevdiğimiz insanlara bunu tereddüt etmeden söyleyebilmek, dost edinmek, paylaşmanın koşulsuz sadakatini unutmuşuz. Şikayet etmek, söylenmek, günü birlik hazların ve avunmaların peşinde kendimize yabancılaşmak en iyi yaptığımız şey olmuş. Yaşadığımız sinkaflı gerçekliğimizi izlediğimiz filmlerle, siber uzayın duvarlarıyla, makinelerin basitleştirdiği sözde hayatlarımıza acımasızca uyguluyoruz. Artık estetize edilmiş planlı yaşamlardan başka bir amaç için var olabileceğimizi tamamen unuttuk. İçimizde bir yerde orm...
Devamı