Kimim Ben

bugün hava güneşli. kırbaç gibi yakıyor mayısın yirmisi; adana çünkü burası güneş her zaman tepemizde sallar kılıcını hele ki çalışana, emekçiye, sevgiliye, fakire... güneşe çıkmıyorum pek o yüzden yanlış anlamayın açık bir tenim var ve bir de fena halde karşıyım çalışmaya, özgürleşmeye (!) nedense sapkın düşler kuruyorum durmadan odamın talan edilmiş yalnızlığında. küçük popon dolaşıyor gözümün önünde, sulu kukun, minik memelerin, ıslak dudakların... pürüzsüz ve ipeksi ayva göbeğinde geziniyorken ellerim, dilimin ıslaklığı ile karıncalanıyor burun direğin... hayallerimin varsıllığı ile gerçeklerimin yoksulluğu arasındaki çelişkilerde burkuluyor boğazım. durup düşünüyorum; aslında düşünemediğimi! fantezilerimin bir fikir, düşünce, felsefe sayılmamasına içerliyorum. fikir, düşünce ve felsefelere de karşıyken üstelik. küstahca yazıyorlar insanlığın kibrini her bir sayfada azalırken yeşil. insan denen yok edici acımasız türün tekrar tekrar ürettiği yenilenme, büyüme, kentlerin tahakkümü

yok yapacak hiçbir şeyim niye ben böyleyim mayıs güneşi vuruyor kirli çay bardaklarına çukurova'da serin bir rüzgar esiyor çalışmaktan terli sırtlar üşüyor gelmeyen yazda ağaçlar değil çimentolar mutlu ediyor artık kadınları ve çelikler camlar bu parklar da çimenler de ağaçlar da kentler de yalancı yakıyor mayıs güneşi ama güneş eski güneş değil yok yapacak hiçbir şeyim niye ben böyleyim bedenimde bir yerlerde farkında olmadığım urlar var biliyorum bana benzemese bari urlarım iyi huylu olarak içimde kabaran habis bir öfkeye tuz ekiyor hayat sümüklü böcek düşlerimde her gün bir yasa çıkarıyor devlet sonuncusu uzatıyor ömrümüzü mecburen intihar etmek yasak günah ayıp yok yapacak hiçbir şeyim niye ben böyleyim bu iç sıkıntısı kasavet rüyalarımıza dolan gerilimleri besleyen karabasanlar bu leş kokan mezbele dünya gerçeklere inananlar ile düşlere inananlar arasındaki farklardan bense ne düş kurabiliyorum ne kalabalığın yalnızlığına karışabiliyorum üşüyorum sadece gerçeklere benzeyen düş