Uzayan nehir

-
şehirden kaçar gibi uzuyor kuyruğu nehrin
azalıyor suyu sonuna doğru
birer birer eksilen
İstanbullu beyefendiler gibi

ilk fırsatta vazgeçtiklerimiz yüzüyor suyun üzerinde
görmezden geldiğimiz vicdanımız mesela
ağlayamadıklarımız
güldüremediklerimiz
doyuramadıklarımız
açlığımız da yüzüyor nehirde
kılı kırk yaran sevişmeler gibi
uzuyor kuyruğu nehrin

bir tek güneş farkımda
konuşmadan kızıyor
el veriyor kavrukluğuma
uzuyor nehir bir örümcek gibi şehirden
uzaklaştıkça alıyor ellerini ayaklarını kederden
portakal ağaçları ve limonlar
etrafında hurmalarla birlikte yürüyor nehir
denize doğru
kulağımızda Brecht
dilimizde susuzluk nehir boyu hüzünler üzerinden
gizemler içinden
uzuyor nehrin kuyruğu şehirden uzaklaştıkça

su yerine şimdi
yitik sevişmeler akıyor nehirden
can çekişen hazlar uluyor
tunça boyanmış regller boyunca
çatısız bağ evlerinde
kasık tarikatından sakallı ibne müridler
sızmış kalmış öylece
sevişme yorgunu sırtlarının üzerinde

kendine akıyor nehir artık
kendi yatağında vazgeçişler boyunca
şehirden kaçar gibi akıyor hâlâ
uzuyor kuyruğu
su yerine pişmanlık akıyor, kaybolan tarçınlı şefkat akıyor, kumpas, sıradanlık, basitlik, mülteci evlilikler, sümenaltı aşklar, kişiliksiz hayaller, renksiz betebe misali sevişmeler, ertelenen intiharlar, karanlık dostluklar, hiç aramamalar, terketmeler, ihanetler, hep benler, nezaketsizlikler, son öpüşler de akıp gidiyor
yok olmak istediği bir deltaya doğru
görüyorum gidiyorlar

sağda bir yerde duruyorum
uzayıp giden zamanda bir nokta gibi
toprak kokuları arasında orada
umutsuz ama çok mutlu kadınlar
simetrik bir şekilde çalışıyor
ellerinde buğday çuvalı
sırtlarında çocukları
işte onlar tarla kuşları
bir şiirin parçası gibi değil
alınlarındaki terin
rahimlerindeki ikircikli zevkin
başat zulmu gibi çalışıyorlar

sonunda kayboluyor nehir gözden
bir bilinmezliğe doğru
sahipsiz mezarlıkları
töhmet altında bırakıp gidiyor yılan gibi kıvrılarak
mezarlar içinde bahçeleri terkederek

katilinden kurtulma güdüsüyle
kopan bir kuyruğun
can havliyle çırpınıyor
yaşama sevinci
çoktan öldüğünden
habersiz

fazıl tar

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Öldürülen kadınlar, geleceğimiz ve isyan

-
Resim
Yeni sömürgecilik anlayışı dünyaya hakimken, duyguların bile mekanikleştiği atmosferde sıcak ve sevgi dolu şeyler yazmak ne zor. Hele ki kutsi gün üretmede eşi benzeri olmayan yaratıcılıktaki üretici insan uygarlığı heyecanla bir sevgililer gününü daha yaşıyorken. O sevgililer günü ki; genç bir kadın tecavüze uğrayıp, öldürülüp, bedeni yakılarak yok edilmeye çalışıldığının ortaya çıktığı güne denk geliyor. Sevgi, aşk, bağlılık, dostluk ve adanma gibi insanı yüceltmesi gereken duyguların kırmızının binbir türlü tonuna bulanmış satılık eşyalarla içinin boşaltıldığı ve alçaltıldığı bir günde bir kadın daha öldürülüyor. İçine düştüğümüz sığ ve birbirinin benzeri arzuların bedeli 14 Şubat’a özel bir renkte Özgecan’ın bedeniyle kanıyor. İktidarın artan ve giderek popülerleşen-yaygınlaşan bağnazlığı seri kadın cinayetlerini tetikliyor. Kadın cinayetlerini araştıran bir sosyoloğun “çok fazla acı var” diyerek intihar ettiği milliyetçi, muhafazakar, dindar ve erkek bir toplumu besleyen en hayat...
Devamı

Ekosoykırım sürerken

-
Resim
“Sanayi toplumunu yıkmaya harcanmayan her saniye,kendimizle birlikte tüm canlıların yok edilmesine göz yummak demektir.”  Craig “Critter” Marshall Doğanın tahakkümünde yeni yöntemler bulmakta, gizli açık talanı desteklemekte insanoğlu çok yaratıcı. Uygarlık dünden yarına katliamlarının hızını artırıyor. Daha iyi günlerin bizi beklediğine dair “ilerleme” miti bir parodiye çoktan dönüştü. Kanserli bir toplum yaratan fabrikaların, şirketlerin ve ağa babaları devletin ağzıyla kirlettiği geri dönüşüm, çözünebilir ve yeşil kelimelerine hâlâ gerçekten inanan var mı bilmiyorum poşet dağlarıyla çevrilmiş uygar yaşantımızda. İnsanlar modernizmin uygar yaşantısı için nehirleri duvarlarla ördü, ormandaki ağaçları baltaladı, bataklıkları içindeki kurbağalarla birlikte öldürdü ve milyarlarca hayvanı katletmeye devam ediyor. Devlet ve medyanın kullandığı dil ve reklamlar artık doğal hayat yalanının üzerini kapatamıyor. Bir fabrikanın, bir barajın, enerji nakil hatlarının, yolların, köp...
Devamı

Melankoli isyancıdır

-
Resim
Olağanüstü yaşamlarımız yok. Normalin, sıradanlığın tuzağına çoktan beri düşmüşüz. Anlayıştan uzak, birbirinden kopmuş ve her geçen gün biraz daha şeyleşen değersizleşen yaşamlarımıza inancımızı ve umudumuzu yitirdik. Gözlerimiz yaşararak, tüylerimiz dikenleşerek sarılmıyoruz artık birbirimize.  Yakınlarda bir yerlerde bize dair olup bitenlere yüreğimizi çoktan kapattık. Teşekkür etmek, takdir etmek, özür dilemek, empati kurmak, anlamaya çalışmak hayatlarımızdan çıkmış. Sevdiğimiz insanlara bunu tereddüt etmeden söyleyebilmek, dost edinmek, paylaşmanın koşulsuz sadakatini unutmuşuz. Şikayet etmek, söylenmek, günü birlik hazların ve avunmaların peşinde kendimize yabancılaşmak en iyi yaptığımız şey olmuş. Yaşadığımız sinkaflı gerçekliğimizi izlediğimiz filmlerle, siber uzayın duvarlarıyla, makinelerin basitleştirdiği sözde hayatlarımıza acımasızca uyguluyoruz. Artık estetize edilmiş planlı yaşamlardan başka bir amaç için var olabileceğimizi tamamen unuttuk. İçimizde bir yerde orm...
Devamı